Kemalpaşa ilçesinde yaşayan Avcılar, birinci çocuğunu dünyaya getirdikten 3 yıl sonra gittiği Ege Üniversitesi (EÜ) Tıp Fakültesi Hastanesinde göğüs kanseri olduğunu öğrendi.
DOKTORLAR “HAMİLE KALMA” DEDİ
Bir göğsü alınan ve bir yıla yakın bir mühlet kemoterapi tedavisi gören, hekimlerin da “hamile kalmaması” gerektiğini telkin ettiği Avcılar, 1 yıl sonra nükseden hastalığı için hasteneye gittiğinde ikiz bebeklere gebe olduğunu öğrendi. Öteki göğsünde de berbat huylu tümöre rastlanan Avcılar’a tabipler, kendi sıhhatinin berbata gidebileceğini ve bebeklerinin sakat doğma riskini anlattı. Avcılar, buna rağmen ikizlerini dünyaya getirme kararı aldı.
İkizleri 13 haftalıkken ameliyatla öbür göğsü alınan Avcılar, bir yandan da kemoterapi tedavisi gördü.
Avcılar, yaşadığı ıstıraplara karşın Alya ve Alas ismini verdiği ikizlerini dünyaya getirdi. Alya bebek kalbi delik olarak doğdu ve geçirdiği ameliyatla sıhhatine kavuştu.
Meryem Avcılar, göğüs kanseri teşhisi konulduğunda çok üzüldüğünü, birinci çocuğu için hastalıkla savaşma kararı aldığını söyledi.
“İKİZLERİM, BENİM MUCİZELERİM”
Gördüğü birinci kanser tedavisinin akabinde hekimlerin, “Bundan sonra bebeğin olmayacak” kelamlarına çok üzdüğünü belirten Avcılar, şöyle konuştu:
“Hastalığımın tekrarlamasının akabinde gebe olup karnımda ikiz bebek taşıdığımı öğrendiğimde çok şaşırdım. Herkes karşı çıktı lakin ben onları o an doğurmaya karar verdim. O süreçte bir taraftan hamileliğin vermiş olduğu yük öteki taraftan ise kemoterapi tedavi beni çok yordu. Fakat onlar benim umudum oldu. Birlikte savaştık, onlar karnımda kemoterapi alırken savaştılar, ben onlar için ayakta kaldım. İkizlerim benim mucizelerim.”
Avcılar, bu süreçte en büyük takviyesi kendisine eşinin verdiğini, onun da ikizleri sakat bile dünyaya gelse doğurmasını istediğini tabir etti.
“ANNELİK ANLATILMAZ YAŞANIR”
İkiz bebeklerinin sağlıklı dünyaya gelmesi için Allah’a dua ettiğini anlatan Avcılar, “Çocuklarımı kucağıma alınca çok keyifli oldum. Kendi kendime, ‘İyi ki de savaşmışsın onları doğurmuşun, âlâ ki hekimleri ve yakınlarımı dinlememişim.’ dedim. Annelik anlatılmaz, yaşanması gereken bir his. Bütün anneler bu fedakarlığı yapar. Onlarla dışarı çıktığınızda, koşmalarını görüyorsunuz, ‘İyi ki onları aldırmamışım ve çaba etmişim’ diyorsunuz. Bebeklerim 2 yaşına geldi, Sıhhatimiz çok âlâ. Ben onlarla keyifli oluyorum. Benim durumumda olanlar varsa hayatı bırakmasınlar. Hiç morallerini bozmasınlar, hayat bittiği yerden tekrar başlıyor, buna inanmak lazım.” sözlerine yer verdi.
